Eşimin arkadaşı olan Ahmet ile tanışalı çok da olmadı. Kızım 5-6 aylık kadardı. Ama son derece samimi ve sıcak bir insan olduğu telefon görüşmelerinden belli oluyordu. Sonra eşi Eylül ile de tanıştık. O zaman sadece "bebek yapsak" düşüncesi geçiyordu zihinlerinden. Sonra gebelik ve ardından muhteşem karşılama töreni...
Doğum dünyada bir kadının başına gelen en güzel şey değil de nedir??
Kısmetli çocukmuş Kıvanç Sami...
Beni aradığında hastane yoluna düşmüşlerdi bile. Hastane Ataşehir'de ben Başakşehir... 60km kadar(cık) bir mesafe ki benim iki çocuğumu anneme yani Fatihe bırakıp ordan gittiğimizi varsayarsak, şehirler arası yol işte:))
Ama saat 21:30 civarı olunca işim kolaylaştı. Evde canım arkadaşım Hayruş ve eşi ile muhabbet ediyorduk. Sağolsunlar anlayış gösterip hemen evlerine gittiler. Bizde hemen artlarından düştük yola.Çocuklar anneme, biz hastaneye..
Ama bu kadar sıcak bir hastane ortamı görmedim. Doktoru, çocuk doktoru, hemşireler, ebeler, hastabakıcı... Hepsi güleryüzlü ve fotoğraf dostuydu...
Dedim ya, kısmetli çocuk; ertesi gün yola gidecek ben, akşam birşeyler bırakmak için ona uğrayan Esma teyzesi, çocuğunu emanet edecek teyzesinin O'nda o gece yatılı kaldığı Erva... İstesek bu kadar denk gelmeyecek bir sürü kolaylık bizden yana idi o akşam..
Zaten çok kısa süre sonra alacaktık kucağımıza tatlı oğluşumuzu...
Son derece kolay bir normal doğumla Kıvanç Sami aramıza geldi. Hoşgeldi, ne de iyi etti... Bana sadece ânı ölümsüzleştirmek kalıyordu..
O kadar heyecanlıydım ki o akşam, sanki doğuracak olan bendim. Karnımın ağrısı hâlâ hatrıma geldikçe sızlar burnum...
Çok çok tatlı bir ailenin çocuğusun Kıvanç, iyi ki geldin aramıza.. Sana arkadaşlık edecek 4 ağbeyin ve 1 ablan var. Kalabalığız emin ol...
Doğumda eşini bir an olsun yalnız bırakmayan Ahmet'e ayrı teşekkür. Sancı esnasında ve doğum sırasında hep yanındaydı eşinin...
Çok yaşayın...
